Den Haag, 19 april 2019
Lieve Wes,
Als hele jonge man moet je een aantal keer naar het consultatiebureau. We mogen nu nog elke maand langsgaan, binnenkort wordt de tussentijd wat langer. Laatste keer dat we met je zus zijn gegaan, is een jaar geleden.
Maar goed, net zoals dat jij nu druk bezig bent om te leren wat je handjes en je voetjes precies doen, en hoe je stem werkt, moet je afweersysteem ook nog vanalles leren. En daarom zijn we naar het consultatiebureau gegaan. Want, lief gezegd, leren ze jouw afweersysteem daar om niet ziek te worden.
De manier waarop is helaas nog niet heel leuk. Om een lang verhaal kort te maken: je wordt geprikt. En dat doet pijn. Nou, dat zijn we dus gisteren gaan doen.
Leuk is het niet, maar wel nodig. Omdat het niet leuk is, zijn wij met z’n tweetjes gegaan. Mama en Isa zijn naar een speeltuin gegaan. Jij wist niet wat er ging gebeuren en je was best wel vrolijk. Je was blij naar me aan het lachen, maar dat maakt het verhaal alleen maar sneuer. Ik wist wat er ging gebeuren. Jij niet. Ik had het je wel uitgelegd, maar ik denk niet dat je het echt hebt begrepen.
Prikjes dus. Je vond er niks aan. Je hebt ‘s middags ook nog wat koorts gekregen, en je had last van je beentjes. Gelukkig gaat het nu (een dag later) alweer goed. We mogen volgende maand terugkomen voor je volgende prik. Komend jaar worden dat er nog wel meer.
Maar goed, we doen het maar. Mama en ik willen niet dat je op je 20e opeens de mazelen krijgt, of dat jij ziek wordt, en daarna andere kinderen ermee aansteekt. Dus nu even vervelend, om het straks allemaal makkelijker en gezonder te maken.
Gelukkig vatte je het niet persoonlijk op.
Ik hou van je!
Papa