Den Haag, 27 september 2019
Lieve Wes,
Zeveneneenhalve maand oud ben je nu. Het is prachtig om te zien hoe je je ontwikkelt. Ik was vorige week op vakantie. Toen ik terugkwam, was jij weer veranderd. Net een ander gezichtje, en je kon ook weer meer dan voordat ik op vakantie ging.
De opvallenste verandering is dat je nu doorhebt dat als ik videobel, dat je niet naar een raar apparaatje moet kijken, maar dat ik echt aan de andere kant van de verbinding zit. Eerst vond je het helemaal niks, nu lijk je het wel leuk te vinden. Je begint in ieder geval naar me te lachen als ik bel, in plaats van dat je raar kijkt.
Ook het zitten gaat beter. Je kan nog niet helemaal zelf zitten, maar we hoeven je minder te ondersteunen. Je kan je evenwicht al beter bewaren. Je kan nog niet zelf gaan zitten.
En: het tijgeren is begonnen. Nog niet de goede kant op, maar je beweegt wel. Je hebt jezelf al een keer onder de salontafel geparkeerd, en een keer onder de televisie. Dat je naar achteren gaat in plaats van naar voren, lijkt je niet zo heel veel uit te maken.
Ook belangrijk: je komt wat meer voor jezelf op. Als Isa iets doet wat je niet bevalt, laat je dat nu ook weten. Niet door heel hard te gaan schreeuwen, maar door boos terug te praten. Heel goed.
Je bent een vrolijk kereltje, Wes. Op de crèche zeggen ze ook altijd dat je weer het zonnetje in huis bent. Dat zien mama en ik natuurlijk graag. Ga zo door.
Ik hou van je!
Papa