Amsterdam, 27 november 2019
Lieve Wes,
Je bent een vrolijk kereltje. Dit heb ik volgens mij al een aantal keer geschreven. Maar er zijn een aantal dingen waar je altijd blij van wordt, zelfs als je een beetje sip bent. En als je blij bent, dan begin je natuurlijk te lachen. Als je echt enthousiast bent, begin je ook te trappelen.
Bijvoorbeeld als mama of ik je ‘s ochtends uit je bedje tilt. Je bent al het zonnetje in huis, want je bent altijd blij om ons te zien. Maar als ik dan m’n armen uitstrek op je op te tillen, dan begin je helemaal te trappelen. Alsof uit je bed komen het leukste is aan je dag.
Sowieso geniet je van aandacht. Als ik naast je op de vloer kom liggen, of je optil, of je bij me op schoot neem, dan ben je eigenlijk altijd wel tevreden. Als ik je een beetje in de lucht gooi, of kiekeboe met je speel, of hapjes van je neem, dan begin je te schateren en te lachen.
Maar ja, je vindt natuurlijk niet alles leuk. Er zijn ook een paar dingen die je altijd vervelend vindt. In je kinderwagen gezet worden, bijvoorbeeld. Daar ga je altijd van brullen. Dertig seconden later is het weer helemaal goed, maar je vindt er dus niks aan.
Ook je neerleggen op de vloer vindt je niks aan. Je laat dan altijd even goed (en luid) weten wat je ervan vindt.
Wes, meestal trappel je. En daar zijn je mama en ik heel blij mee.
Ik hou van je!
Papa