Den Haag, 21 april 2020
Lieve Wes,
Je maakt grote stappen, lieverd. Letterlijk. Je vond het al heel leuk en spannend om zelf te lopen, maar je kan het nog niet los. Wel langs de kast en langs de muur. Je kan ook hand in hand lopen, met één hand los. We zijn nu aan het oefenen met helemaal zelf lopen.
Wat ik doe, ik pak allebei je handen en laat je voor me lopen. Je evenwicht is al goed. Als we een paar stapjes hebben genomen, laat ik je handen los. Jij loopt dan door, terwijl je naar voren valt. Voor mij is de kunst om je op te vangen voordat je op de grond valt, maar dat is tot nu toe elke keer goed gegaan. Mama is meer van het hand in hand lopen.
Je bent zelf aan het oefenen met los staan, dat gaat ook al veel beter. Soms sta je een paar seconden los, voordat je op je billen valt. Maar zelf lopen, heb je nog niet geprobeerd.
Gister was oom Hidde op bezoek. Ik wilde natuurlijk trots je nieuwe kunstjes aan hem laten zien. Dus ik zette jou neer, en je bleef denk ik wel vijf seconden staan! Bleek dat oom Hidde even z’n jas aan het ophangen was en niks had gezien.
Nouja, hij ziet het snel genoeg. Je hebt ‘t bijna door.
Ik hou van je!
Papa