Den Haag, 1 oktober 2020
Lieve Wes,
Je kan al een tijdje goed aangeven of je iets wil of niet. Je kunt namelijk wijzen, “die” en “ja” zeggen en nee schudden.
Als jij iets wilt, dan kom je naar mij of je moeder toe en dan begin je te wijzen. “Die, die!”, roep je dan en je wijst naar wat je wilt. Als wij dan het goede pakken, dan zeg je “ja”, als we het verkeerde pakken, dan schud je nee. Uiteindelijk komen we dan altijd wel op het goede uit. Hetzelfde met televisie kijken, waar je nu een groot fan van bent. Je komt naar me toe met de afstandsbediening in je handen. Dat betekent dat de televisie aan moet. Vervolgens zet ik Netflix aan, en gaan we de series af totdat jij ja zegt in plaats van nee schudt.
Wij vinden dit natuurlijk ook makkelijk. We kunnen nu aan je vragen of je iets wilt of niet. Of je iets wilt eten of drinken? Of dat je misschien naar bed wilt, of met de treintjes spelen? Je kan heel duidelijk aangeven wat je wilt. En dat is fijn.
Nu wil je nog wel eens je mening veranderen, waardoor je iets toch niet (of juist wel wilt). Of dat je iets anders op televisie wilt zien. We komen er altijd wel uit,
Ik hou van je!
Papa