Den Haag, 27 oktober 2020
Lieve Wes,
Nou Wes, het is gebeurt. Je hebt het woord “nee” geleerd. Twee weken geleden schreef ik nog dat je wel ja kon zeggen, maar nee nog niet. Dat heb je dus rechtgezet. Je kan nu nee zeggen, en dat doe je de hele tijd. Er is een gezegde “twee is nee”, maar bij jou is het dus al anderhalf is nee.
Dat je nee zegt, betekent trouwens niet dat je iets niet wil. Volgens mij ben je op dit moment nog heel erg de klank aan het uitproberen. Als we je bijvoorbeeld vragen of je een koekje wilt, dan zeg je nu wel nee, maar het koekje wil je toch. Dus voor je moeder en voor mij is het ook even ontdekken wanneer nee nou echt nee is.
Nee is nee als je wat emotie erbij laat zien. Dus als je boos wordt, of verdrietig. En dan is nee ook stop. Goed dat je grenzen aangeeft.
Nee is ja als je er heel hard bij gaat lachen, of heel ondeugend wegloopt. Je begrijpt dat het nog wat moeilijk voor ons is om je helemaal te begrijpen.
Dat gezegd hebbende, ben je nog steeds een heerlijk ventje. Ook al zeg je nu de hele tijd nee tegen me als ik met je wil spelen of je wil laten lachen. Gelukkig kan ik je nog zo kietelen dat je alleen nog maar kan schaterlachen. Daar zit geen greintje nee in.
Ik hou van je!
Papa