IJsselstein, 23 juni 2021
Lieve Wes,
Ik heb een fout gemaakt. En niet één keer, maar heel vaak over een lange periode. Ik noem je namelijk bij de verkeerde naam, en nu denk je dat je zo heet.
Oké, het is niet zo dramatisch en we kunnen dit absoluut recht zetten, maar daar hebben we ook tijd voor nodig. Ik denk trouwens niet dat dit iets is waar ik nu met je aan wil werken, maar dat dit vanzelf een keer goed groeit.
Wat het is: ik noem je Wessie in plaats van Wes. Je bent nog een kleine kerel, en daarom verklein ik je naam, ondanks dat Wes korter is dan Wessie. Ik ben volgens mij de enige die dat doet, maar toch heb je het goed opgeslagen.
Want soms vragen we iets wat over jou gaat. Dan vragen we bijvoorbeeld “Wie is de grootste jongen?” of heel direct “wat is jouw naam?” En je antwoord is dus Wessie. Wat niet klopt, maar ook weer wel.
Goed, ik vind het ook heel leuk dat jij jezelf zo noemt. En ik maak me totaal geen zorgen dat jij je later bij een sollicitatiegesprek zal voorstellen als ‘Wessie’ of als ‘boef’. (Zo wordt je ook vaak genoemd, en niet alleen door mij!) En volgens mij vindt jij het zelf ook leuk, en dat is hier natuurlijk het belangrijkste.
Ik hou van je!
Papa