IJsselstein, 26 november 2021
Lieve Wes,
Nou jongeman, we hebben weer iets waar we over moeten praten. Als eerste wil ik even zeggen dat het goed is om hobbies te hebben. Iets vinden waarvan je het leuk vindt om tijd aan te besteden, is een groot goed. Jij hebt dat met auto’s. Helemaal geweldig. Ik zal niet zeggen dat ik je passie snap, maar ik ben blij om je zo gelukkig te zien.
Dat gezegd hebbende, zijn er natuurlijk grenzen aan wat je mag en wat je niet mag doen. En de wet breken is een flinke grens waar je overheen bent gegaan, jongeman.
Het volgende is namelijk niet één, maar twee keer gebeurd. En daarmee met je een recidivist. Je neemt vaak een speeltje mee als je naar de kinderopvang gaat. En omdat je auto’s leuk vindt, en je er daar veel van hebt, neem je dus vaak een autotje mee. Je mag daar ‘s ochtends even mee spelen, en dan stoppen de juffen het in je bakje, zodat we ‘s middags niet vergeten mee naar huis te nemen.
Nou, jij speelt dus ‘s ochtends even met je eigen autotje. Vervolgens, als die wordt opgeruimd, zoek je een andere speelgoedauto uit. Daar ga je dan de hele dag mee spelen. En als de juffen vragen of je ‘m wil opbergen, dan hou je steevast vol dat het jouw auto is. Dat doe je een aantal keer op de dag, totdat de juffen ook niet zeker meer weten of je die auto nou hebt meegenomen ‘s ochtends of niet. Jij houdt dat autotje goed bij je, zodat de juffen ‘m niet in je bakje leggen en zien dat daar al een auto ligt. Vervolgens neem je de auto gewoon mee naar huis. En de volgende keer doe je precies hetzelfde opnieuw.
We hebben hier nu zeker twee auto’s liggen die niet van ons zijn, dus die geven we dinsdag maar weer eens terug aan de kinderopvang, zodat andere kinderen er ook weer mee kunnen spelen.
Ik hou van je!
Papa