IJsselstein, 13 juni 2022
Lieve Wes,
Nou jongen, je kan flink kabaal maken. Daar hebben we het al eerder over gehad, volgens mij. Je bent de afgelopen week weer flink bezig geweest. M’n oren suizen er nog steeds van.
Afgelopen week viel me iets nieuws op aan je. Als je teleurgesteld bent, probeer je de frustratie weg te schreeuwen.
Een voorbeeld: gisteren ging ik naar Leiden. Jij wilde graag mee, want je vindt het wel leuk om in de auto te zitten, en oma Elma is in Leiden. Daar wilde je spelen. Ik heb oma gebeld, en gevraagd of je langs mocht komen. Ik had zelf een andere afspraak, dus ik zou je dan afzetten, en door gaan naar mijn afspraak. Oma vertelde me dat ze zelf niet thuis was, dus dat het niet kon. Dat heb ik toen ook aan jou verteld.
Je leek het allemaal te begrijpen, totdat ik daadwerkelijk weg ging. Toen werd je heel verdrietig omdat je niet mee kon. Ik heb je toen nog een keer (en nog een keer) uitgelegd dat het beter was als je niet mee ging, omdat oma Elma niet thuis was, en je niet mee mocht naar mijn afspraak. Jij vertelde mij in tranen dat je mee wilde in de auto. Toen je eindelijk doorhad dat het niet ging gebeuren, heb je heel, heel hard geschreeuwd. En toen nog een keer.
Een paar minuutjes later, toen ik daadwerkelijk weg was, voelde je je wel beter, maar toch. Dit was vervelend voor iedereen. Jij voelde je verdrietig omdat je niet mee mocht naar Leiden, en mama en ik voelden ons verdrietig omdat jij verdrietig was.
Maar het verhaal heeft een goed einde: toen ik ‘s middags thuiskwam, was je weer heel blij om mij te zien. Dus we hebben lekker geknuffeld.
Ik hou van je!
Papa