IJsselstein, 20 juni 2022
Lieve Wes,
Bijna altijd als oma Elma komt oppassen, maken jullie samen een treinbaan. Jullie zitten dan samen op de grond de houten stukken aan elkaar te leggen, en uiteindelijk ligt er dan een treinbaan. Ik heb altijd het idee dat je oma flink aan het werk zet, dus dat jij niet zo heel veel doet, en dat oma de hele baan legt. Vindt oma trouwens geen enkel probleem.
Buiten die keren met oma, leek het alsof je niet zo heel veel interesse in de treinbaan had. Wel in de auto’tjes en de treintjes die erop kunnen rijden, maar de baan zelf niet echt. Tot afgelopen vrijdag. Toen besloot je opeens om zelf een treinbaan in elkaar te leggen. En oma was er niet eens!
Dat ging wel gepaard met wat drama. Want je had wat moeite met de brug goed laten liggen. Die viel de hele tijd om, en dat frustreerde je nogal. Dus moest mama je helpen. En moest ik je helpen, toen mama daar geen zin meer in had. Maar uiteindelijk had je door hoe je het zelf kon doen, en toen was alles weer goed.
‘s Avonds toen je in bed lag, heb ik de treinbaan opgeruimd. De volgende ochtend kreeg ik een boze blik van je. Waar de treinbaan was. Moest je helemaal opnieuw beginnen. Maar dat heb je toch maar gedaan. Met iets minder frustratie dit keer.
Dit herhaalde zich op zondag. En vanochtend weer. Dus ik ben benieuwd of dit een echte hobby wordt, of dat het toch wat tijdelijks is.
Fijn dat je lekker speelt.
Ik hou van je!
Papa