IJsselstein, 10 juli 2022
Lieve Wes,
Ha jongen! Ik merkte dit net op, maar ik denk dat wel vaker gebeurd is, en nog vaker gaat gebeuren. Als jij iets nieuws kan, of hebt geleerd, dan laat je graag zien dat je dat ook echt kan. Wat je net voor het eerst deed: van de achterkant over de bank klimmen. Dus je zat daar trots bovenop de leuning van de bank. En vervolgens riep je “Isa, Isa, kijk!”.
Normaal roep je mama of mij, wie er het dichtst bij is. Maar dit keer riep je Isa. En Isa, supportive als ze is, was helemaal blij voor je.
Voor mij als vader was dit hartverwarmend. Eindelijk een situatie waarbij jullie elkaar niet schoppen, of tegen elkaar schreeuwen, of elkaars speelgoed afpakken. Nee, een broer die trots is op zijn nieuwe prestatie, en een zus die trots is op haar broer. En daar ben ik dan weer trots op.
Ik hou van je!
Papa