IJsselstein, 29 juli 2022
Lieve Wes,
Jongen, jongen, jongen toch. We hebben je verwend. Onze schuld. Je moeder en ik houden zo veel van je, en je hebt zo’n lief koppie, dat we je alles willen geven waar je om vraagt. Maar: we weten ook dat we daar geen leuke mensen mee maken, dus we kunnen je niet altijd geven wat je wilt, op het moment dat je het wilt.
Gisteren was een mooi voorbeeld van dat jij heel graag NU iets wilde hebben, en wij het je niet hebben gegeven. Met grote woede (van jou) als gevolg.
Het begon allemaal een tijdje geleden. Isa vierde haar verjaardag bij Monkeytown met haar vriendjes en vriendinnetjes. Ze kreeg daar ook cadeautjes, waaronder cadeaubonnen voor Intertoys, de speelgoedwinkel. In het weekend daarop zijn we naar Intertoys gegaan. Jij wilde ook graag mee (snap ik wel). Isa heeft haar cadeaubonnen uitgegeven aan iets moois, en jij hebt een autotje uitgezocht en mee naar huis gekregen.
Die auto was natuurlijk onderdeel van een set, en gister kwam je naar me toe met de boodschap dat je ook een andere auto uit die set wilde hebben. Een ME-busje. Vond je heel mooi, en wilde je graag hebben. Of ik ‘m even direct voor je wilde bestellen.
Sorry jonge makker, maar nee. Als ik je alles maar geef, alleen maar omdat je het wil, dan leer je niks over de waarde van geld, van objecten, en van ergens voor werken. Dus nee.
Nou, dat vond je niet zo’n goed antwoord. Je hebt het die dag nog zes keer aan me gevraagd. Elke keer kreeg je hetzelfde antwoord.
Tegelijkertijd speelde het volgende: gisteren was het donderdag, en dan werk ik niet. Vaak gaan we dan even de stad in. Zeker in de zomer, dan gaan we lekker een ijsje halen. Ik wilde ook nog naar de Action, want m’n zonnebril was kapot en ik wilde een nieuwe kopen. Jij hoorde “ijs” en “Action” (denk: speelgoedauto’s) en was gelijk klaar om mee te gaan naar de stad. Vond ik prima, maar wel als, en alleen als, jij je groenten zou opeten. Ik had aan Isa en aan jou een bakje groente gegeven met wat komkommer en wat paprika daarin. En je at je groenten niet op. De komkommer wel, maar de paprika niet.
Ik heb je denk ik wel twaalf keer gevraagd om je groenten op te eten, en uitgelegd dat je niet mee mocht naar de stad als je dat niet zou doen. Je at je groenten nog steeds niet. Dus ik ben met Isa naar de stad gegaan. Nou, het huis was te klein. Ik heb je nog nooit zo boos en teleurgesteld gezien. Ook niet leuk voor mij natuurlijk, maar wel een les voor ons allebei.
Isa en ik zijn lekker naar de stad gegaan. Hebben een zonnebril gekocht en een ijsje gegeten. We hebben ook nog een chocolaatje voor jou gekocht (ook al had je dat misschien niet verdiend). Toen we thuis kwamen, wilde je graag even met me knuffelen. Dat vond ik natuurlijk geweldig.
Daarna heb ik je niet meer gehoord over ijs of over de auto. Ik heb ‘s avonds stiekem het ME-busje besteld. Wordt vanmiddag bezorgd. Ik ga ‘m je niet direct geven, maar ik hou ‘m apart voor een keer waarin ik vind dat je het busje wel verdiend. Ik weet in ieder geval dat je het een leuk cadeautje vindt.
Ik hou van je!
Papa