IJsselstein, 16 november 2022
Lieve Wes,
Je bent ziek, en heel zielig.
Nouja, je was heel zielig. Nu gaat het wel wat beter. Op dit moment lig je op m’n borst en kijk je televisie. De liedjes van Cocomelon staan op, en je bent de maat aan het houden door op me te slaan. Dus eigenlijk ben ik nu heel zielig.
Zondag voelde je je al niet zo lekker. Moe. Zweten. ‘s nachts werd je badend in het zweet wakker. Koorts. Last van je keel.
Maandagochtend is mama met je naar de huisarts gegaan. Die heeft je een antibioticakuur voorgeschreven en ook een neusspray. Dus wij geven je braaf vanaf maandagmiddag de medicijnen.
Gisteren en vandaag ben je niet naar school gegaan. De afgelopen nachten waren ook niet fantastisch. Jij werd vaak wakker, en wij dus ook. De enige die goed heeft geslapen is Isa. Vannacht was trouwens wel een stuk beter dan de nachten daarvoor, dus we zien verbetering.
Je was niet zo blij met je medicatie, maar ondertussen lijkt het alsof je je lot hebt geaccepteerd. De antibiotica slik je gelijk door, en zelfs de paracetamolzetpillen onderga je zonder morren.
Inmiddels ben je van me af gekropen en begonnen aan het in elkaar klussen van een treinbaan. Daar ben ik heel blij mee. Ik maak snel dit verhaaltje af en ga je helpen.
Ik hou van je!
Papa