IJsselstein, 1 december 2022
Lieve Wes,
Ik heb het idee dat je de afgelopen week weer een flinke sprong in je ontwikkeling aan het maken bent. Je taalontwikkeling gaat als een speer. Je praat beter, en je begrijpt ook beter. Ik heb ook het idee dat je je beter kan uiten. (Je vertelde mama laatst dat je teleurgesteld was, toen Sinterklaas geen kado had gebracht.)
En, misschien wel daarom, is er ook wat meer rust, of balans in je. Alsof je wat meer zelfvertrouwen hebt gekregen. Je vindt het wat makkelijker om je mening met ons te delen. Een voorbeeld: afgelopen week heeft Britt voor het eerst op jullie opgepast. Mama en ik gingen uit eten. Jij bent sowieso al onder de indruk van grotere meiden, en je was je flink aan het uitsloven voor haar. Toen we de volgende ochtend vroegen of Britt nog een keer mocht oppassen, zei jij gelijk ja. Je kon ook nog vertellen wat je leuk vond aan het oppassen.
Dit alles is helemaal geweldig. Eerlijk waar. Ik vind het heel leuk, en ben heel trots op je.
En natuurlijk is dit allemaal weg, zodra je moe bent in de ochtend of ‘s avonds. Dan moet je naar bed, maar wil je dat niet. En je moet huilen omdat je je eigen knoopjes moet dichtdoen. Of je bent boos (of teleurgesteld) omdat je je eten moet opeten.
Het leven heeft ups en downs, en dat is niet anders voor een driejarige, zo blijkt.
Zolang je maar weet dat je ontzettend trots op je zijn.
Ik hou van je!
Papa