IJsselstein, 24 mei 2023
Lieve Wes,
Vannacht voelde je je niet zo lekker. Ik was net thuisgekomen, zo rond half elf ‘s avonds. Mama had jou in bed gelegd en voorgelezen, en was daarna in bad gegaan. Ik deed de voordeur open en ik hoorde jou beginnen met huilen.
Toen ik boven aankwam, stond jij naast de badkuip en wilde je een dikke knuffel van mama, die nog in bad zat. Je had eerst even niet door dat ik er nu ook was, maar daarna wilde toch wel met mij mee. Ik vroeg je nog of je in je eigen bedje wilde liggen, of in het grote, tussen mama en mij in. “Ik weet het niet”, snikte je. Snap ik. Moeilijke vraag als je verdrietig en nog half in slaap bent.
Toch maar het grote bed. Ik moest eerst even m’n jas uitdoen, en daarna zijn we lekker tegen elkaar aan gekropen. Een minuutje later kwam mama ook naast ons liggen, en toen kon jij helemaal tot rust komen.
Wat er uiteindelijk aan de hand was? Geen idee. Ik denk dat je een enge droom had. Zeker weten zullen we het nooit.
Je hebt dit wel vaker. Opeens heel verdrietig wakker worden. Je valt ook altijd weer rustig in slaap als ik of mama bij je is. Dat is dan weer geruststellend. Voor ons allebei.
Ik hou van je!
Papa