IJsselstein, 10 september 2023
Lieve Wes,
Soms moet je ‘s nachts plassen. Dan klim je uit je bed en ga je naar de wc. Onderweg terug neem je dan een verkeerde afslag en opeens lig je bij mama en mij in bed te slapen. Dat is altijd beregezellig, maar niet de bedoeling. We slapen allemaal niet zo goed als je bij ons in bed slaapt. Dan zijn we de volgende ochtend knorrig, en dat vindt niemand leuk. Je mag dus eventjes bij ons liggen, maar dan moet je weer je eigen bed in.
Afgelopen week moest je weer een keer ‘s nachts naar het toilet. Ik was nog wakker, en ik zag je gaan. Ik hoorde je plassen, en ik verwachtte je al bij mij in bed. Mama lag al te slapen, dus ik lag klaar om je te ontvangen, zodat je mama niet weer wakker zou maken.
Maar je kwam niet naar mij toe. Je liep terug naar je eigen kamer. Ik was verbaasd en aangenaam verrast. Dit was de eerste keer dat ik me kon herinneren dat je zelf, uit eigen wil, weer in je eigen bed in was gekropen. Ik was ook heel trots op je.
Dat duurde zo’n 5 seconden. Je was blijkbaar alleen je eigen kamer ingegaan om je knuffels te pakken, zodat je nog lekkerder bij ons kon liggen. Met je armen vol met twee knuffels kwam je onze kamer binnen.
Nou, ik lag toch al klaar, dus je mocht gezellig even bij ons liggen. En daarna moest je weer je eigen bed in.
Misschien binnenkort voor het echie?
Ik hou van je!
Papa