IJsselstein, 28 maart 2024
Lieve Wes,
In tegenstelling tot je grote zus, heb jij nooit een moment gehad waarin je niet ‘het kleine broertje van’ was. Net zoals mama en ik, is Isa er voor jou altijd geweest. En natuurlijk speelt ze daarom een enorme rol in je leven.
Een tijdje geleden zag ik wat, wat ik helemaal geweldig en vertederend vond. Je was aan het oefenen met schrijven. Normaal leer je dat pas in groep 3, maar je de juffen in groep 1-2 leren jullie al rustig aan hoe je een pen goed vasthoud, en hoe je de letters van je naam schrijft. Je kon daarom al een tijdje je eigen naam, Wes, schrijven. Dat was al heel leuk om te zien.
We hebben in de keuken een klein magnetisch whiteboard hangen. Daarop zetten we op welke dagen het afval wordt opgehaald, en welke boodschappen we moeten doen. En jij gebruikt het om op te schrijven. Normaal staat daar dus “Wes” op, een aantal keer, in verschillende groottes. Maar laatst stond daar ook opeens “Isa”. En niet in het handschrift van de jongedame zelf. Nee, dat had jij geschreven.
Het tweede woord dat jij schreef was niet papa, het was niet mama, maar het was Isa. En dat vind ik dus helemaal fantastisch. Ik ben hartstikke trots op jullie allebei!
Ik hou van je!
Papa