IJsselstein, 2 april 2024
Lieve Wes,
Nou jongen, dit is echt net gebeurd. Ik schrijf het maar direct op, anders vergeet ik het misschien. En daar vind ik wat je net deed te leuk voor.
Het is 21.50 nu. Ik zat op bed, nog een beetje te schrijven. Jij lag lekker te slapen in je bedje. Opeens hoor ik “papa?” en een beetje gestommel. Jij komt je bed uit. Vervolgens loop je Isa’s kamer in. Waarom weet ik niet. Misschien dacht je dat ik daar was. Isa lag, en ligt, nog lekker te slapen.
Ik sta maar eens op, benieuwd naar wat jij aan het doen bent. Inmiddels loop jij Isa’s kamer weer uit, verbaasd dat ik daar niet ben. Je wil je eigen kamer weer inlopen, als ik je onderschep. “Zullen we samen even naar de wc gaan?” Daar sta jij wel voor open, dus dat doen we.
Jij gaat naar het toilet. Ik zit op m’n hurken voor je. Als jij klaar bent, sta je op, en ik help je met je broek omhoog trekken. Dan krijg jij een vreemd lachje op je gezicht, probeer je m’n neus te likken, en dans je de badkamer uit.
Ik breng je weer naar bed, en je lijkt weer weg te dommelen.
Een minuutje later hoor ik je kreunen. Je bent niet helemaal gelukkig. Ik vraag je of je bij mij in bed wil komen liggen. Dat wil je wel.
Dus nu lig je lekker half op m’n schoot, terwijl ik dit verhaaltje typ.
Ik hou van je!
Papa