Den Haag, 20 januari 2020
Lieve Wes,
Zomaar, van de ene op de andere dag, lijk je te kunnen tijgeren. Je hebt wel een beetje voorbereidend werk gedaan. Zo was je al druk aan het oefenen op zachte ondergronden, bijvoorbeeld op bed. Je kon dan de dekens pakken en jezelf naar voren trekken. Maar vanaf donderdag had je het ook door zonder hulp. Je gooit je heupen een beetje in de lucht, doet je knieën en je ellebogen naar voren en zo trek je de rest van je lichaam een beetje mee. Je beweegt een beetje zoals een worm.
Omdat je je heupen omhoog doet, denken we dat het ook niet zo lang gaat duren voordat je gaat kruipen. Daarvoor hoef je nu alleen nog maar je armen gestrekt op de grond te zetten.
Laat het duidelijk zijn dat we ontzettend trots op je zijn, en dat we aan iedereen vertellen dat je kan tijgeren, als je er niet bij bent, en aan iedereen laten zien dat je het kan, als je er wel bij bent. Ja, jij wordt er nu ook een beetje moe van, maar ouderlijke trots laat zich niet remmen.
Ik hou van je!
Papa