Den Haag, 27 maart 2020
Lieve Wes,
We zaten er al een tijdje op te wachten. Misschien was ik het vooral. Ik heb er in ieder geval al een paar keer over geschreven. Eergisteren was het dan zo ver: kruipen!
Je kroop een klein stukje, en was heel tevreden met jezelf. Dat kan natuurlijk ook komen door het applaus dat je van me kreeg. Zelf vond je het heel natuurlijk dat je een stukje kroop. Je wilde een balletje pakken en die lag net te ver weg om te kunnen grijpen, maar niet ver genoeg om naartoe te tijgeren. Kruipen dus
Gisteren heb je ook een stukje gekropen, nu iets verder. Vandaag, ondanks dat de dag nog jong is, ben je ook alweer aan de gang. Ik denk dat je nu in totaal toch al een meter of 4-5 hebt gekropen.
Lieve Wes, we zijn natuurlijk weer en nog steeds ontzettend trots op jou en de stappen die je maakt. Blijf zo bezig!
Ik hou van je!
Papa