Den Haag, 31 augustus 2020
Lieve Wes,
We hebben een nieuw spelletje. Als jij wakker wordt ‘s ochtends, of na je dutje tussen de middag, en ik kom je uit je bed halen, dan leg ik je altijd op het verschoonkussen. Ik wil je dan een schone luier geven. Daar moet ik natuurlijk eerst je slaapzak voor open ritsen. Als ik dat doe, dan ben ik altijd heel verrast. Ik vraag aan jou wat ik daar nu zie? Jij weet al wat eraan zit te komen, dus je begint dan al te grinniken. Ik roep dan “voetjes”, en kriebel je onder je voeten. Zelfs als je niet helemaal lekker wakker bent geworden, dan vind je dat nog steeds wel leuk.
Nou, en daarna krijg je een schone luier, en een broek aan en sokken. Ik kriebel je natuurlijk nog wel een paar keer op je buik en onder je voeten. Dan gaan we samen naar beneden.
Iets anders wat je nu al een tijdje doet is op je tenen lopen. Ik weet niet precies wanneer je jezelf dat hebt geleerd, maar je vindt het in ieder geval leuk om te doen. We weten ook niet zo goed waarom. Maar soms zien we je lekker op je tenen door de kamer lopen, met een grote grijns op je gezicht.
Ik hou van je!
Papa