Den Haag, 7 oktober 2020
Lieve Wes,
Het heeft een paar daagjes en flink wat pogingen gekost, en het is je gelukt! Je kan nu springen. Een beetje, in ieder geval. En het gaat ook nog niet elke keer even goed. Maar: twee voetjes van de grond!
Je hebt goed geoefend met het springen. Je bent al een tijdje geleden begonnen om samen met Isa op de bank te springen. Handen op de rand van de box, en springen maar!
Daarna ging je iets uitdagenders oefenen: springen aan de hand, op de bank of op het bed. Dat ging ook al heel snel heel goed. En je vond het ook superleuk. Nog steeds trouwens.
Toen je dat kon, kwam de volgende stap. Springen aan de hand, en op de grond. Dat stond niet per se in mijn programmaboekje, maar dat had je zelf verzonnen. Als ik je had opgetild en op de grond wilde neerzetten, gebruikte jij dat om weer leuk omhoog te springen. Ik moest dus ook niet te ver voorover bukken, anders kreeg ik jouw achterhoofd in mijn gezicht.
En toen je dat allemaal had geoefend en een beetje kon, ben je het gewoon zelf gaan proberen. Best een paar keer op je kont gevallen, maar gewoon doorgegaan. En uiteindelijk had je ‘m door. En nu, als Isa of ik “spring” tegen je zegt, dan begin je te springen. En je vindt het superleuk!
Ik hou van je!
Papa