Den Haag, 12 oktober 2020
Lieve Wes,
Ik heb al eerder geschreven over hoe je praat. Je zegt wel “ja”, maar geen “nee”. Je zegt “die” en wijst naar iets als je wat wilt. Je kan “mama” en natuurlijk “papa” zeggen. Heel soms zeg je “Isa”, maar vaak vergeet je de s, en zeg je “Ia”. En als je wilt, maar dat doe je niet vaak, kan je ook “Wes” zeggen. Meer dan genoeg om duidelijk te maken wat je wilt.
De laatste tijd ben je ons wat meer aan het napraten. En je onthoudt ook wat tegen je hebben gezegd. Als we naar school gaan, wijs je naar de fiets en zeg je “fies”. De t is blijkbaar nog wat moeilijk. Bonpa wordt “boppa” en je bent ook wat meer namen aan het oefenen, al spreek je er nog geen echt goed uit. Oh, en als we in bad zitten, heb je het over je “piepol”. En misschien nog wel het leukste: als we dag tegen je zeggen, zeg jij “byebye”. En dat klinkt zo lief, daar smelten we van.
Wij vinden het natuurlijk helemaal geweldig dat jij je stem aan het ontdekken ben en steeds meer woorden aan het leren bent. Wij wijzen nu alles aan en zeggen wat het is, en dan hopen we maar dat jij het herhaalt. We zijn nu aan het oefenen met het gezicht. Neus heb je al door en dat kan je ook zeggen. Mond en kin weet je ook te vinden, maar dat zeg je nog niet. De uitspraak van oog en van oor lijkt nog teveel op elkaar, dus die heb je nog niet helemaal door.
Als we het gezicht kunnen, dan verzinnen we wel weer iets anders. Kleuren misschien. Of dieren. We komen er wel uit.
Ik hou van je!
Papa