Den Haag, 19 januari 2021
Lieve Wes,
Jongen, jongen, jongen, wat kan jij een kabaal maken. Wat een geluid komt er uit jouw kleine mond.
Zoals je weet, heb je een grote zus. En jouw grote zus speelt graag met jou. En jij speelt ook graag met haar. Dat doen jullie zo: een van jullie bedenkt iets om mee te spelen. De andere vindt dat heel interessant. Dan kan er een van de volgende dingen gebeuren. Of jullie spelen heel gezellig samen, dat wordt steeds luider en uiteindelijk rennen jullie gillend achter elkaar aan door de kamer. Of de een probeert het van de ander af te pakken, waardoor een van jullie, of allebei, staat te gillen dat het niet goed is.
In beide situaties wordt er dus gegild. En jullie hebben het misschien heel leuk samen, voor mama en voor mij wordt dat gegil na een tijdje toch echt te veel. Onze trommelvliezen suizen en onze hoofden bonzen. Dus dan worden jullie uit elkaar gehaald om even alleen te spelen.
Dat werkt natuurlijk voor geen meter, want als wij afgeleid zijn, of weer aan het werk moeten, dan gaan jullie lekker door waar jullie mee bezig waren. En dan is er of weer ruzie, of jullie zijn weer door de kamer aan het rennen.
Het belangrijkste is dat jullie het gezellig hebben samen, maar je weet nu wel waarom we soms maar een van jullie uit logeren sturen. Dat scheelt een hoop lawaai.
Ik hou van je!
Papa