IJsselstein, 19 mei 2021
Lieve Wes,
Nou jongen, je zit de laatste tijd stevig in team Papa. Je vind mama ook leuk hoor, en je houdt ontzettend veel van Isa, maar voor nu is papa de leukste. En dat vind ik natuurlijk heel erg leuk.
De dag begint. Je wordt wakker. Het eerste wat je zegt is “papa”. Als ik in de buurt ben, dan klim je uit je bed en kom je lekker bij me. Naast me in bed, of je komt even kijken als ik op de wc zit. Als ik niet in de buurt ben, dan ga je naar me op zoek. En dan kom je me even een knuffel geven, of een kus. Of je kijkt gewoon even naar me.
Wie mag je naar je school brengen? Papa natuurlijk. Als ik je breng, voel je je misschien wat zekerder? Ik weet het niet. Maar als ik je naar het kinderdagverblijf breng, dan huil je niet. Je vraagt nog wel waar mama is, em je bent ook niet heel enthousiast dat je erheen gaat, maar je schreeuwt niet de wijk meer bij elkaar.
En wie mag je ophalen? Ook papa! Ik neem mama vaak mee, want die vindt het ook heel leuk om jou weer te zien en met je te knuffelen. Maar het is eerst: papa, met een dikke knuffel.
Als we wegfietsen vragen we je bij wie je achterop de fiets wilt zitten. Geen twijfel over mogelijk. Papa natuurlijk. Ook al zit je dan in een kleiner stoeltje en dichter op m’n rug. Of misschien wel daardoor.
Thuis zitten we nog even lekker samen op de bank. We kijken wat tv, of we stoeien wat. Jij kietelt mij, ik doe alsof ik jou opeet. Allebei heel hard lachen.
En ‘s avonds naar bed. Wie mag je voorlezen? Mama! Want mama leest soms wel drie of vier boekjes voor, en papa maar twee. Maar als mama klaar is, dan mag ik nog wel even langskomen “naast me liggen” zeg je dan. En dat doe ik dan ook. Niet dat je dan gaat slapen, want het is veel te gezellig. We zingen een liedje. Ik vraag je over wie je gaat dromen. Papa!
En uiteindelijk val je lekker in slaap. En de volgende ochtend word je wakker en vraag je waar ik ben. Nog in bed jongen, klim er maar lekker bij.
Ik hou van je!
Papa