IJsselstein, 7 september 2021
Lieve Wes,
Vorige keer schreef ik wat goedbedoelde kritiek over je. Vandaag gaan we weer helemaal de andere kant op en prijs ik je de hemel in. Soort van.
Dit weet je natuurlijk zelf al, want het gaat over jou. Sterker nog, dit weet je zelf beter dan ik, waarschijnlijk. Maar ik zal beschrijven wat ik zie. Je bent een lief ventje, Wes. Je doet dingen graag op je eigen manier en je hebt je hart absoluut op de goede plaats. Je bent ook dol op mama, Isa en op mij. En je mist ons, als we een tijdje weg zijn.
Nu gaan we nooit zomaar weken weg zonder jou. Nee, ik heb het als je ons een dag of een avond niet hebt gezien. Bijvoorbeeld als je een dag op de crèche bent geweest, of als je een nachtje gaat logeren. Als je ons dan weer ziet, dan ben je zo blij. Je komt dan op me afrennen, roept m’n naam een paar keer (in een hele lieve en vertederende toon) en vervolgens krijg ik een dikke knuffel en een dikke zoen. Als je de kans krijgt, dan plof je zo op m’n schoot en geniet je nog even van het tegen elkaar aanzitten.
Als je de kans niet krijgt, dan ga je trouwens gewoon weer je eigen ding doen en is alles weer zoals het was. In elk geval goed, en vaak heel gezellig.
Ik hou van je!
Papa