IJsselstein, 11 oktober 2021
Lieve Wes,
Je bent heel zielig de laatste tijd. Of anders gezegd: je kan jezelf heel zielig vinden. Je hebt blijkbaar bedacht dat je alles mag wat je wil, en als iemand daar wat van zegt of dat deels onmogelijk maakt, dat jou een groot onrecht wordt aangedaan.
Begrijp me niet verkeerd, je bent ook heel veel vrolijk. Je bent vaker vrolijk dan niet. Maar het kan ook zomaar omslaan. Vanwege wat ik hierboven heb gezegd. Als we doen wat jij wil, is er natuurlijk niks aan de hand. Als jij rustig je gang kan gaan, is alles goed. Maar als dat niet langer zo is, dan gaat de sirene aan. Ik denk dat je dit als strategie gebruikt, maar ook dat je het niet bewust doet. Want, laten we eerlijk zijn. Je bent 2.
Een voorbeeld: Het is maandag. Isa moet naar school. Jij niet. Dus jij mag even met mama televisie kijken, terwijl ik Isa naar school breng. Niks aan het handje.
Als ik vervolgens thuiskom en mama zet de televisie uit: brullen.
Nog een voorbeeld: We willen dat je gezond eet. Als jij een boterham met chocopasta krijgt is alles goed. Als we jou stukje appel of wortel geven: huilen! Ondanks dat je diezelfde appel of wortel later best wil opeten. Als je maar kattenfilmpjes mag kijken ofzo.
Een derde voorbeeld: we zijn in een tuincentrum. We vertellen jou dat je nergens aan mag komen en dat je bij ons in de buurt moet blijven. Als we je verder met rust laten: alles prima!
Maar als jij iets uit een schap pakt, of er zomaar vandoor gaat, en we zeggen daar wat van: boos! Tranen! Uiteindelijk hou ik je hand dan maar vast, nadat ik zes keer tegen je heb gezegd dat je bij me moet blijven. Helemaal niet leuk. Als ik je had opgetild was het nog oké geweest, maar nu…
Pffft
Ik hou van je!
Papa