IJsselstein, 8 december 2022
Lieve Wes,
Dit gebeurde vannacht, en ik denk dat we hier later samen om kunnen lachen.
Overdag had ik de deken van jouw bed meegenomen naar beneden, om lekker warm onder te liggen op de bank. Ik was alleen vergeten om ‘m weer mee naar boven te nemen voor bedtijd. Dus jij had geen deken toen je naar bed moest. Je mocht daarom lekker in het grote bed slapen.
Toen ik naar bed ging, wilde ik je in je eigen bed leggen. Ik had je deken van beneden gehaald en op je bed gelegd. Daarna tilde ik je op van ons bed. Je sloeg je benen om me heen en legde je hoofd tegen m’n borst, als een kleine koala. Ik wilde dit, helemaal trots, aan mama laten zien. Dus ik loop naar Jora, en zeg “kijk eens”. En toen liet jij een hele harde scheet. En je moest erom lachen. Wij ook trouwens.
Ik heb je daarna lekker in je bedje gelegd. Je was wakker genoeg om mij erbij te trekken, dus we hebben nog even lekker geknuffeld. Een paar minuutjes later probeerde ik weg te sluipen, maar dat mocht niet van jou. Weer een paar minuten later vroeg ik of je nog een kus van mama wilde. Dat wilde je wel, dus ik ben haar gaan halen. Ik kon toen ook gelijk in m’n eigen bed gaan liggen.
En dat was ons avontuur van vannacht.
Ik hou van je!
Papa