IJsselstein, 26 januari 2023
Lieve Wes,
Je vraagt de laatste tijd veel naar de dood. Je hebt een tijdje geleden de film Sneeuwwitje gezien. Sneeuwwitje verslikt zich in een stuk appel en gaat daardoor ‘dood’. Ze wordt in een glazen kist gelegd, en de dwergen brengen haar weg. Maar tijdens de reis, valt de kist, en schiet het stukje appel uit haar keel, waardoor Sneeuwwitje weer tot leven komt.
Dus dat was jouw idee van de dood. Je ligt in een glazen kist, en als het stukje appel weg is, word je weer wakker. En toen begon je ons te vragen naar de dood.
Het begon met vragen over of onze opa’s en oma’s dood zijn. Mama en ik hebben gelukkig allebei nog een oma die leeft, maar de anderen zijn al een tijdje geleden overleden. Daarna vroeg je hoe ze heetten. Dat vertelden we je graag. “Is opa Coen dood?” Ja lieverd, die is dood. En dan de hele rits namen af die we je net hadden gegeven.
We dachten hierdoor dat je dacht dat de dood bij ouderdom hoorde. Maar al snel kwamen dezelfde vragen over je eigen grootouders. Die zijn er gelukkig allemaal nog, en dat weet je, maar toch moest je even vragen of ze dood zijn? Nee, schat, al je opa’s en oma’s leven nog. Oké.
En toen kwam je bij ons. Zijn mama en ik dood? Nee, gelukkig niet. Dat is niet zo gezellig he? “Gaan jullie dood?”
Oef, dat was wel even slikken. Ja, ook wij gaan een keertje dood. Dat leek je geen leuke gedachte. “Maar dan kan ik jullie nooit meer zien!”, riep je uit. Dat klopt. Maar zolang je aan ons denkt, en er foto’s van ons zijn, dan zijn we er nog. En sommige mensen geloven ook dat je na de dood naar de hemel gaat, en dan zien we elkaar daar weer, toch? Nou, dat vond je nog net goed.
En toen kwam een realisatie dat ook Isa en jij op een dag dood zullen gaan. En dan konden we jou nooit meer zien.
Nu weet ik niet of dat zo hoeft te zijn. Ik weet vrij zeker dat je moeder en ik ooit de pijp uit zullen gaan, maar misschien is geneeskunde zo ver gevorderd over een aantal jaar, dat jij en Isa het eeuwige leven kunnen hebben.
Maar goed, dit zijn niet de gesprekken die ik dacht te hebben met m’n zoon van bijna vier. Voor jou begint het leven pas net. Vandaag ben je voor de eerste keer wennen op de basisschool. We maken ons later wel zorgen om de dood.
Ik hou van je!
Papa