IJsselstein, 20 maart 2023
Lieve Wes,
Het is fantastisch om te zien hoe kinderen, waaronder zeer zeker jij, dingen afkijken van hun ouders, waaronder ik, en dat dan kopiëren. Zowel het goede, als het slechte.
Het slechte? Ik hoorde je afgelopen week regelmatig ‘what the fuck’ onder je adem mompelen. Ik denk dat dat mijn schuld is. We hebben het erover gehad. Ik zal het proberen niet meer te zeggen, en ik zou het fijn vinden als jij het ook niet meer zegt.
Je hebt ook een keer “hou je bek” tegen Isa geroepen. Daar vonden we wel wat van. Mag je ook niet meer zeggen. Maar, het goede nieuws: dat heb je van Kinderen voor Kinderen geleerd, niet van ons.
Het goede (of betere): je vraagt me af en toe hoe het met mij gaat. Mama en ik vragen jou elke dag meerdere keren hoe het met je gaat. Elke keer als je uit school komt, dan vragen we hoe het met je is, en hoe je dag was. En uiteindelijk begon je het aan me terug te vragen. “Papa, gaat het goed met jou?”
En dat vind ik zo ontzettend leuk. Ik geef je dan natuurlijk een heel eerlijk antwoord. (Ik wil niet dat je leert dat een oppervlakkig ‘goed’ hier een goed antwoord is.) Jij luistert dan. Eventjes. Je vraagt niet door. Je onthoudt niet wat ik zeg. Je zingt er af en toe een liedje doorheen.
Maar dat is allemaal goed. Je hoeft het niet te onthouden. Je hoeft niet door te vragen. Dat je dit nu vraagt, is al geweldig.
Ik hou van je!
Papa