IJsselstein, 24 april 2024
Lieve Wes,
Afgelopen zondag gingen we op bezoek bij Olga. Zij was jarig, en had ons uitgenodigd om wafels te komen eten. Olga is een vriendin van je moeder en van mij. Ze heeft geen kinderen, en er is daarom ook weinig speelgoed in haar huis. Ze heeft wel een grote hond, maar die is een beetje te groot om mee te spelen. We dachten dus dat het voor jullie niet zo’n leuk bezoek zou zijn. We waren daarom van plan om het een kort bezoekje te maken.
Dus wij daar naartoe. Wafel gegeten. Olga had zowaar een ton met duplo, en daar konden jij en je zus aardig mee spelen. Totdat jullie ruzie kregen, en dat was het signaal voor ons om te vertrekken. Olga vertelde nog dat er een speelbos in de buurt was, en dat dat misschien leuk was voor de kinderen. Wij hadden geen plannen meer voor de dag, dus we dachten ‘laten we daar gaan kijken’.
Het speelbos was vijf minuutjes rijden. Er was een parkeerterreintje, maar vanaf daar was het nog wel een flinke wandeling naar het speelbos. Langs het pad stonden wel bordjes met dieren daarop, en opdrachten die je kon doen. Isa las die enthousiast voor, maar veel van de opdrachten hebben jullie niet gedaan. Het had namelijk geregend, en overal was modder.
Na een tijdje kwamen we aan bij de speeltuin in het bos. Dat was leuk, maar je benen waren al een beetje moe. We zijn daarom niet heel lang gebleven, en zijn via een andere route, een klein paadje tussen de bomen door, teruggelopen naar de auto.
Daar ging het fout. Toen we het bos uit wilden, was er een flinke modderpoel. Jij wilde graag voorop. Je had wel laarzen aan, maar die waren een beetje groot voor je. Ik waarschuwde je daarom dat je voorzichtig moest zijn, en niet door het midden moest lopen. Je laarzen konden namelijk in de modder blijven staan.
Drie keer raden wat er toen gebeurde. Jij raakte eerst je ene laars kwijt in de modder, en daarna de andere. Toen stond je opeens met je sokken in de modder. Dat was koud en nat en vies, en vond je helemaal niks.
Ik kon je schoenen nog uit de modder vissen. We hebben je je sokken uit laten doen, en de laarzen weer aangedaan. Jij was daar begrijpelijk heel verdrietig om, maar het was even wat het was. Als we het cinematografisch zouden beschrijven, zou het beeld uitgezoomd zijn met een helikopter-perspectief van het bos. Dan zouden we jouw geschreeuw horen, en zouden we alle vogels uit de bomen omhoog zien vliegen.
Zo dramatisch was het nog net niet, maar je was verdrietig en ontdaan.
We zijn maar teruggegaan naar de auto, waar je al je modderige kleren uit hebt gedaan. In je onderbroek in de auto zitten was eigenlijk best wel grappig.
Thuis mocht je in bad, en dat was het einde van het avontuur.
Diepe zucht.
Ik hou van je!
Papa