IJsselstein, 11 mei 2024
Lieve Wes,
Het valt me op dat je weer een stap in je ontwikkeling hebt gemaakt. Niet alleen lichamelijk, maar ook tussen je oren.
Laten we met het eerste beginnen. We waren vrijdagmiddag even in de Monkeytown. Je zus was logeren bij opa en oma, en jij wilde heel graag daar naartoe. Ook zonder Isa. Nou, prima, doen we. We zijn aan het einde van de middag gegaan, omdat we verwachtten dat het op dat moment wel rustig zou zijn. En dat klopte! Dat maakt het ook weer wat leuker voor je moeder en voor mij om daar te zitten.
In de Monkeytown hebben ze een soort toren. Geen idee hoe het heet. Het is in ieder geval een meter of 6-7 hoog, en er zijn allemaal rekbare banden tussen gespannen, zodat je van boven naar beneden kan klimmen, en andersom natuurlijk ook.
Een tijdje geleden was je denk ik én nog niet lang genoeg, én nog niet behendig genoeg om daar te klimmen. Daarnaast was ik bang dat je van 5 meter naar beneden zou donderen. Dit keer liet je zien dat je het wél kon, helemaal in je eentje. Ik heb je het eerste gedeelte van de klim zien maken, en ging daarna even met mama praten. Toen hoorde ik je roepen, en stond je helemaal bovenaan! Jij was er heel erg in je nopjes mee, en dat begrijp ik wel!
Van je andere ontwikkeling merk ik dat je wat gezelliger bent en wat beter uit je worden komt. Je stelt betere vragen, kent meer woorden. Tellen gaat beter (nu al tot 100!), je begint een beetje te lezen (mama is samen met je aan het oefenen). Het lijkt alsof je ook wat meer aan ons denkt als je iets wilt, en daarom bereid bent om je eigen belang even te pauzeren. En dat vind ik allemaal heel gaaf om aan je te zien.
Je maakt nu natuurljik enorme stappen. Ik ben benieuwd wat je allemaal doet als je naar groep 2 en groep 3 gaat.
Ik hou van je!
Papa