IJsselstein, 1 september 2024
Lieve Wes,
Afgelopen week schreef ik dat ik het zwembad zou bellen om te vragen wanneer je weer op zwemles kon. Dat heb ik maandagochtend gedaan. En maandag aan het einde van de middag had je (opnieuw) je eerste zwemles.
We kwamen daar samen aan. De badjuf kwam ons ophalen bij de douches, en die legde ons uit waar alles was. Jij wist dat natuurlijk al allemaal, want we zijn in de vakantie een paar keer gaan zwemmen. Sterker nog, één dag eerder was jij nog in het zwembad geweest. Dus jij wist wel waar je naar de wc kon. Wel goed om te weten was dat je op de bank bij de tribune moest zitten en wachten voor je zwemles.
Samen met jou waren er nog twee andere kinderen. Een tweeling. En met z’n drieën kregen jullie zwemles. Ik heb er de eerste 10 minuutjes bij gezeten. Ik weet dat Isa en jij je nog wel eens anders willen gedragen als ik er wel of niet bij ben. Dus na die 10 minuten ben ik naar de kantine van het zwembad gegaan en heb daar een kopje thee gedronken en mijn boekje gelezen. Jij leek het wel naar je zin te hebben met de zwemles.
Aan het einde van de les stond ik klaar met een enorme handdoek om je af te drogen. Toen ik je vroeg hoe het ging, zei jij heel trots dat je zelf met je hoofd onder water was gegaan! Juf Daniella bevestigde dat. Nou, dat is natuurlijk fantastisch! Want, hoewel ik je in de zomervakantie enorme stappen in het zwembad heb zien maken, wilde je nog niet eerder zelf met je hoofd onderwater. Dat je dat nu wel hebt gedaan is fantastisch en ook heel dapper van je. Dat vertelde ik jou ook, en jij stond te stralen.
Samen hebben we jou omgekleed, en toen we klaar waren, heb ik je de gevulde koek gegeven, die ik tegelijkertijd met m’n thee had gekocht. Dat maakte de zwemles nog leuker!
Morgen mag je weer. Ik heb je er nog niet over horen kletsen, maar ik denk dat je er wel weer zin in hebt.
Ik hou van je!
Papa