Den Haag, 25 oktober 2019
Lieve Wes,
Afgelopen week heb je je stem ontdekt. Je zat lekker in je wipstoeltje in de woonkamer. Ik zat naast je. Je moeder was in de badkamer. En zo, van het ene op het andere moment, wist je waar je stem voor bedoeld is. Je haalde diep adem, opende je mond, en liet een oerkreet los.
Ik zat zo’n 30 centimeter van je af, dus ik schrok me kapot. M’n oren suizen nog steeds. Je moeder kon je ook goed horen, ondanks dat er een muur tussen jou en haar zat.
Maar goed. Je wist dat je stem werkte. De anderhalve week daarna heb je nog vaak van je laten horen. Inmiddels is dat weer een beetje verminderd. Maar soms heb je er weer zin in, en dan komen de decibels. Lekker blijven oefenen, knul.
Ik hou van je!
Papa