Amsterdam, 16 december 2019
Lieve Wes,
Het lijkt alsof we in een soort cirkeltje terechtkomen. Eerst krijg je meer tanden, dan leer je een nieuw kunstje, en dan krijg je weer meer tanden. En daar zitten we nu in de cirkel. Het is al eventjes geleden dat je hebt leren klappen (en dat doe je nog steeds vol enthousiasme, je klapt nu zelfs met je voeten). Ik heb geprobeerd je te leren tijgeren, maar dat vond je maar niks. En nu krijg je weer nieuwe tanden. Je had er zeven: vier boven en drie beneden. Je krijgt er nu weer twee bij: één voortand beneden en een kies! Ik weet niet zo goed waar die kies zit, omdat ik m’n vinger niet meer in je mond kan steken zonder dat ie eraf wordt gebeten. Ik denk dat je kies rechtsboven zit. Je hebt er in ieder geval lekkere roze wangetjes van.
En voor de rest heb ik eigenlijk weinig te vertellen. We gaan komende week kerst vieren met iedereen. Je mag dan nog twee nachtjes bij oma en opa in Waalre logeren, waarvan één met ons, en één alleen met Isa.
Gisteren hadden we een dagje met z’n tweeën. Mama en Ies waren naar een verjaardag, en wij waren samen thuis. We hebben samen gegeten, gedronken, gedanst en gespeeld. ‘s Middags begon je het wat saai te vinden, dus toen heb je maar een dutje gedaan.
Dat was het wel zo’n beetje.
Ik hou van je!
Papa